Thursday, September 27

Vislumbramento

Estranho caso foi este em que te vi,
achei-te certa graça,
um encanto natural.

Sou complexo, difícil, estranho,
Raro me sinto em paz,
Sou frágil, quebradiço.

E é então neste vislumbramento
que olvido tudo,
me deslumbro, me ofusco.


27.9.2007

Monday, September 24

Poema de Fernando Pessoa




Não sou pessoa de gostar de seguir rebanhos, não me sinto bem a "fazer porque outros fazem". Com isto quero dizer o seguinte: coloco aqui um poema de Fernando Pessoa por estar agora a começar a conhecê-lo, por me aprazer lê-lo e por achar que contêm mensagem. Não por ser moda colocar poemas de Fernando Pessoa ou de outros grandes poetas.












Não sei quantas almas tenho.
Cada momento mudei.
Continuamente me estranho.
Nunca me vi nem achei.
De tanto ser, só tenho alma.
Quem tem alma não tem calma.
Quem vê é só o que vê,
Quem sente não é quem é.

Atento ao que eu sou e vejo,
Torno-me eles e não eu.
Cada meu sonho ou desejo
É do que nasce e não meu.
Sou minha própria paisagem,
Assisto à minha passagem
Diverso, móbil e só,
Não sei sentir-me onde estou.

Por isso, alheio, vou lendo
Como páginas, meu ser.
O que segue não prevendo,
O que passou a esquecer.
Noto à margem do que li
O que julguei que senti.
Releio e digo: "Fui eu?"
Deus sabe, porque o escreveu.


in Poesias Inéditas, Ed. Ática, 1973




Quanta gente não haverá por aí, encaixando-se perfeitamente neste poema?

Tuesday, September 18

Pequena tentativa

Há uns meses tentei fazer um esboço de um futuro texto que retratasse episódios caricatos - imaginários ou reais - que, por falta de tempo, imaginação ou lá o que seja, se quedou pelas 3 páginas apenas. Aqui está um excerto:



Todos os dias entrava aquele pasteloso, seboso e gordalhufo rabo na sala de sermões: uma esganiçada voz, rouca ainda por vezes, era solta de áspero modo, arranhando os tímpanos mais sensíveis, causando mesmo náuseas. Logo se ouviam conversas sobre patinagem, almoços em casa da mater, por vezes até insectologia. Algumas almas eruditas se tentavam ainda aguentar no meio de tal desgraçado ambiente, agitando fortemente os braços, ganindo pelo sacro esclarecimento de uma dúvida que atormentava o seu encéfalo atormentado havia já alguns dias. A veneranda mestre aproximava-se. Numa voz agonizante soltava então um “seja”, esplanava a solução no negro quadro a meia-dúzia de almas atentas. Por vezes, algum cordeiro se levantava, tentava demonstrar a sua insatisfação perante este recreio. Em vão, porém. A velha peruca mal se movia, nem um movimento de olhos focava o cordeiro. Então, lentamente, sonolentamente, agoniadamente, uma névoa caía sobre a sala, as paredes tornavam-se grades, os vidros embaciados e o ar pesado. Os mais bravos combatentes iam por fim esmorecendo, caíndo na desgraça das equações. No entanto, no final, já saudosos de algo estimulante, ouviam o toque de saída. Rapidamente se abriam as portadas amareladas, uma lufada de ar entrava, fazendo mover de leve as pesadas saias da pesada senhora. Todos se animavam, fugiam para o verdadeiro recreio, ofendidos, atormentados e amedrontados de tamanha desgraça.

Saturday, September 15

Divagações

Naquele céu estrelado,
sob aqueles pontos distantes,
cintilantes,
eu senti-me bem,
com a humidade aos ombros,
refrescando a minha testa quente,
fatigada de tanto pensar
e pouco concluir.

16.9.2007

Saturday, September 8

Vista Una


É uma fotografia que fala por si, não é necessário mais descrição. Podem ver pelo choupo, no lado esquerdo, que é Inverno, uma estação áspera mas bela. É a vista do pátio da minha casa na Serra de Sintra.

Monday, September 3

Simples Palavras

O horizonte tornava-se esbatido agora, os tons alaranjados do poente coloriam as folhas recortadas das árvores que repousavam ao longe, à beira de um ribeiro luzidio e ruidoso que polia as escarpas de um relevo escuro, na sombra. Uma figura passou, a passo lento, apoiada num bastão de madeira velha e carcomida, ofegante, arquejante. O seu andar era custoso, ia em direcção ao pôr do sol. Não consegui vislumbrar perfeitamente as suas feições, apenas uma estrutura já débil, de rugas nas morenas mãos. A sua respiração sonora sentia-se à distância, atormentando a calmaria campestre. Chegou cerca da água do ribeiro, não havia ponte. Tornou-se para trás, num gesto fatigado e forçado, procurou ansiosamente uma alma caridosa que a ajudasse, fixou os olhos em mim. Um brilho lastimoso apoderou-se do seu olhar débil, ouviu-se um som oco de um bastão a atingir o solo. Os seus cabelos flutuaram então pelos meandros do rio, leves e transparentes, para toda a eternidade.

Eu

Sou inseguro,
não porque queira,
não porque necessite,
mas questiono-me demais,
e assim entro no escuro.

Saturday, September 1

As línguas latinas

Um tema que sempre me entusiasmou foi o estudo da língua, o saber falar bem uma língua, principalmente a língua mãe. Há diversas línguas faladas no mundo, mais de 5000, segundo dados oficiais. Um grupo ao qual pertencemos, como falantes da língua portuguesa, é o das línguas românicas ou latinas. São estas o português, galego, castelhano, catalão, occitano, provençal, francês, italiano e romeno, entre outras menos conhecidas, como o mirandês. Todas estas línguas resultaram do processo de romanização, o qual deixou marcas a diversos níveis, um dos quais a língua. O latim que chegava a estas regiões era geralmente o latim vulgar, com termos de linguagem familiar e incorrecta, o que, juntamente com o intercâmbio com as diferentes línguas nativas de cada região, levou à formação das actuais línguas. Não esqueçamos no entanto as influências posteriores, com neologismos, estrangeirismos, etc. Vejamos um pequeno exemplo das parecenças:


Português

Portugal é um país situado no sudoeste da Europa, na zona Ocidental da Península Ibérica, delimitado ao norte e ao leste por Espanha, ao sul e oeste pelo Oceano Atlântico. O território português compreende além dissso os arquipélagos autónomos dos Açores e Madeira, situados no Oceano Atlântico, completando uma áre total de 92,391 km2.

Galego
Portugal é un país situado no sudoeste da Europa, na zona Ocidental da Península Ibérica, delimitado ao norte e ao leste por España, ao sur e oeste polo Océano Atlántico. O territorio Portugués comprende ademais os arquipélagos autónomos dos Azores e Madeira, situados no Océano Atlántico, completando unha área total de 92,391 km².

Mirandês

Bi por ende ua notícia que dá cunta de que, pa l anho que ben, seran trés l professores a ansinar mirandés. A ser berdade, ye ua buona notícia.
Mas ye tamien ua respunsabilidade no muito qu'hai que fazer para que l ansino de la lhéngua mirandesa nun ande todos als anhos als tropeçones i sien saber quei se bai a passar cun el.
Ls professores precísan de tener melhores cundiçones de trabalhos i precísan tamien de tener mais formaçon i acunpanhamento para que l sou trabalho seia abaliado i reconhecido; ls alunos ténen dreito a tener manuales i outros meios para daprender (nun ténen que ser ls professores a fazer todo); ls pais i ancarregados d'eiducaçon ténen l dreito de saber porquei daprender dues lhénguas puode traer bantaijes pa ls sous filhos; las scolas ténen que tener meios i outonomie para que ls lunos i las aulas de mirandés nun seian siempre dadas an horas que mais naide quier...

Castelhano


Portugal es un país situado al sudoeste de Europa en la zona Occidental de la Península Ibérica. Es limitado al este y al norte con España, y al sur y oeste con el océano Atlántico. El territorio de Portugal comprende también los archipiélagos autónomos de las Azores y de Madeira, situados en el hemisferio norte del océano Atlántico, completando una área total de 92,391 km2.

Catalão

Les fronteres de Portugal les marquen, en bona mesura, les muntanyes i els rius. L'interior és muntanyenc i descendeix cap a les planes litorals, cultivades profusament. El punt més alt del territori portuguès és la muntanya del Pico, situada a l'illa homònima (illes Açores, que té més de 2,000 metres d'alçada. Portugal és travessat per tres grans rius, els naixement dels quals és a Espanya i la desembocadura a les ciutats principals del país. El clima portuguès varia amb l'alçada i oscil·la entre les temperatures elevades i l'ambient sec de les regions del sud i unes temperatures mitjanes més baixes amb un ambient humit a la zona nord. Les pluges són constants durant tot l'any tret del període comprès entre juliol i agost, durant el qual són pràcticament nul·les.

Occitano


Portugal es un país dau sud-oèst d'Euròpa, a l'oèst de la Peninsula Iberica; es la pàtria dau pòble portugués e forma un estat. Es limitròf amb l'estat d'Espanha au nòrd e a l'èst e es en riba de l'ocean Atlantic au sud e a l'oèst. Pereu ne fan partia dos archipèlas de l'Atlantic Nòrd: los Açòres e Madèira. A una populacion de 10 566 212 estatjants (2005) e una superfícia de 92 391 km².

Francês

Le Portugal se situe au sud-ouest de l'Europe, dans la zone occidentale de la Péninsule Ibérique, délimité au nord et à l'est par l'Espagne, et au sud et à l'ouest par l'océan Atlantique. Le territoire du Portugal comprend les régions autonomes des Açores et de Madère, situées dans l'océan Atlantique, ayant une superfície totale de 92,391km2.

Italiano

Il Portogallo è lo stato più occidentale d'Europa, dopo l'Islanda. Affacciato sull'Oceano Atlantico, con circa 830 chilometri di coste a sud e a ovest, confina solo con la Spagna (Galizia a nord, Castiglia e Leon, Estremadura e Andalusia a est). Il suo territorio, corrispondente all'antica provincia romana di Lusitania, occupa una fascia di territorio lunga circa 600 km e larga 150/200 km che dai rilievi della Meseta spagnola scende fino alla costa atlantica.


Romeno

Portugalia (portugheză Portugal) sau Republica Portugheză (portugheză República Portuguesa) este o ţară situată în extrema sud-vestică a Europei, din Peninsula Iberică, având graniţă cu Oceanul Atlantic în vest şi în sud, şi cu Spania în nord şi în est. De asemenea include două grupuri de insule ale Atlanticului: Insulele Azore (Açores) şi Insulele Madeira.


Latim

Portugalliam transeunt tria magna flumina; Durius (Douro), Tagus (Tejo) et Anas (Guadiana), quae omnia in Hispania oriuntur et in Oceanum Atlanticum influunt. In quorum influentia, Tagus caput, Olisiponem, et Durius secunda ponderis urbem, Portum Calem transit. Anas limite civitatis Australi influit. Flumen Minius (Minho) limitem facit, per ultimam cursus partem, inter Gallaeciam (Hispaniam) et Lusitaniam.